Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • teunensuzanne
  • >
  • Maleisië & Indonesië 2015
    • Vietnam 2018
    • Maleisië & Indonesië 2015
    • Thailand en Cambodja 2012
    • Vietnam, Cambodja en Thailand 2014
    • Marokko 2013
    • Thailand 2011
    • Marokko 2011
    • Marokko 2010
    • Zuid - Afrika en Swaziland 2010
    • Florida 2009

Pangandaran 20:50 sitemap

Je bekijkt de reis...

Maleisië & Indonesië 2015

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van teunensuzanne

teunensuzanne

Nu in:

Was in:

En nog

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Suzanne via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 11-10-2017 Kuala Lumpur (0)
  • 25-10-2015 Yogjakarta (0)
  • 19-10-2015 Pangandaran (0)
  • 19-10-2015 Bandung Java (0)
  • 15-10-2015 Kuala Lumpur (0)

Statistieken

Dit dagboek is 44917 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag Pangandaran

Toon op kaart

19 oktober 2015 | Door: Suzanne

Aantal keer bekeken 321   Aantal reacties 0   Pangandaran, Indonesië
a A

Pangandaran

Pangandaran, Indonesië
19 oktober
De treinreis naar Banjar is vlot verlopen en duurde 4 uur vanaf Bandung. Om 11.15 uur stoppen we op dit voorlopige eindstation, wij moeten nog verder naar Pandangaran. We zien veel mensen uitstappen om de benen even te strekken, de trein gaat nog een paar uur door naar Yogyakarta. Eerst kopen we treintickets naar Yogyakarta zodat we over een paar dagen zonder moeite verder kunnen reizen.

Als we het kleine stationnetje uitkomen staan de becak-mannen ons al op te wachten. Een becak is een fiets met een overdekt zitgedeelte ervoor. Wij en en de bagage passen er net in maar we hebben er wel 3 nodig. Nog even onderhandelen over de prijs, nou ja, dat dachten wij. ....ze zijn het enige vervoer naar de busterminal en hebben geen concurrentie. Ze bepalen dus de prijs en wij moeten maar accepteren....na een korte handjeklap poging moesten wij wel overstag...

Onderweg besloten we om met de taxi naar de eindbestemming te gaan. De bus deed er een uur langer over en daar hadden we niet zoveel zin in. Nou, onze becakmannen wisten daar wel raad op, we werden gedropt bij een enorm aftands busje wat bij ons op de sloop nog geweigerd zou worden! Bagage er in en off we go, twee uur rijden in een taxibusje zonder vering maar wel de lekkere geur van diesel de hele rit. Nu zijn we wel wat gewend maar ik was strontmisselijk na een uurtje. Maar gelukkig, de oplossing was snel gevonden, sjaaltje onder min hoofd, tasje in mijn rug en lekker onderuitgezakt met het hoofd een beetje buiten het raam. De diesellucht was weg en ik kreeg een lekker kleurtje op de koop toe.

Na een tocht door de bergen en langs bananenplantages komen we in Pandangaran aan. Een dorpje van een paar straten dat het moet hebben van visserij en toerisme. De toeristen zijn veelal Javanen en die herkennen wij niet als toerist, voor ons gevoel waren wij daarom de enigen.

Ons kleine hotelletje, genaamd Nyiur Indah Beach hotel heeft 12 kamers waarvan 5 in de tuin met een terrasje aan het zwembad. Gelukkig hadden we zo'n kamer geboekt en het duurde niet lang of we lagen in het zwembad te spartelen om afkoeling te zoeken. Het is hier aanzienlijk warmer dan in Bandung omdat dit dorp een stuk lager ligt. Tegen het eind van de middag even de straat over gestoken want we horen de zee wel maar hebben hem nog niet gezien. En ja hoor, tussen de verkoopstalletjes door gelopen komen we bij de zee en zien nog net de zon zakken.

Een prachtig gezicht omdat er allemaal vissersbootjes op zee liggen die nu mooi uitgelicht worden door de rode zon. Naar dit moois kijkend komt er een groepje van zes dames op mij af die met me op de foto willen. Deze dames blijken zussen te zijn die samen met hun broer een dagje uit zijn. Allemaal even mooi gekleed en prachtige hoofddoeken om, behangen met goud. Omdat ik in mijn badpak van de ondergaande zon zat te genieten was ik nog even bang dat ik te bloot zou zijn maar hun antwoord was in koor, "never to sexy, we like it!" Zo gezegd zo gedaan en na een paar foto's togen ze weer verder.

20 oktober
Vandaag weer een rustig dagje waarbij we naar de haven lopen. Je hoort de mensen fluisteren dat er vreemdelingen aankomen en iedereen groet ons heel vriendelijk. Soms staan we stil om even een praatje te maken. De vissers maken hun netten weer voor elkaar voor de volgende vangst en de vrouwen wassen de gevangen vis, kreeften en garnalen. We zien daarna een paar jongens, met aan iedere kant van een stok een grote rieten mand, de weg oversteken om de vis te gaan verkopen.

Overal waar we lopen liggen stukken plastic op de weg met daarop vis die ligt te drogen. Dat er scooters en auto's aan voorbij rijden maakt niemand iets uit. Een beetje zand schuurt de maag zullen we maar zeggen.

Het is erg warm en we besluiten de rest van de middag in het zwembad door te brengen, dat is natuurlijk helemaal geen straf voor deze vakantiegangers.

In de loop van de avond toch weer even naar het strand gelopen om de ondergaande zon te zien. We lopen een visser tegen het lijf die ons morgen naar een afgelegen strandje wil varen. Nou, daar hebben wij wel zin in, even Robinson zijn voor 1 dag! Na het avondeten kruipen we vroeg onder de wol, we willen op tijd aan boord om naar het strand te gaan.

21 oktober
Om 9.00 uur stappen we in de vissersboot. Van het hotel krijgen we een lunch mee (er wordt echt goed voor ons gezorgd) en na de waarschuwing om geen eten te laten zien ivm de apen, vertrekken wij. We zijn er al vrij snel en zoeken een koel plekje onder de grote boomtakken.

Rugzakken aan de boom gehangen en de zee in. De zee is hier redelijk wild, de golven kletteren op het strand. Even rustig het water in is een uitdaging. Voor je het weet wordt je onderuit gegooid en schuur je met je kont over de bodem. Wel heel leuk maar alles loopt gelijk vol met zand......en dat raak je niet meer kwijt met die golven.

We hebben dorst en pakken iets uit onze rugzak. In no time zien we uit de jungle een paar apen aankomen die heel brutaal de boom inklauteren en ons hun tanden laten zien. Zij zijn de baas is de boodschap. Nou, en wij zijn niet bang meneer en mevrouw aap! Ik stop het drinken weer terug in mijn tas en na verloop van tijd zegt Teun, "ze zijn er met mijn Sprite vandoor!". Tja Teun, een wijze les, laat geen voedsel zien want ze pakken het. Hij had de fles nl aan de zijkant van de rugzak gedaan maar wel in het zicht. Heel behendig is het eruit gehaald en het dopje eraf draaien was de aap niet vreemd. Heel handig had hij het flesje in no time leeg en likte nog maar even zijn baardje schoon. De andere apen met dorst achterlatend want delen kwam niet in hem op.

Na een dag van lummelen op het strand en lekker plakkerig van de zonnebrand en het zand is het altijd weer heerlijk om een verkoelende duik in het zwembad te nemen. Na het avondeten weer vroeg gaan slapen want morgen gaan we naar Green Canyon, oftewel Cukang Taneuh.

22 oktober
Om zes uur zijn we op. Teun is al weer naar het strand geweest om de zonsopgang te zien. Na het ontbijt vertrekken we met een gids, genaamd Hariman. Hij is een beetje apart maar ach, dat vinden ze ook vast van ons. Na een uurtje rijden stappen we in een bootje en varen heel rustig de rivier op. Deze rivier is ontstaan door water uit de bergen. Hoe verder we varen hoe groener het water wordt. Op een gegeven moment kunnen we niet verder varen, enorme mooie rond afgesleten rotsblokken versperren ons de weg. Ze zien er glibberig uit maar zijn dat niet.

Vanaf de stalagtieten boven ons vallen de druppels water als kogels op ons hoofd. Door de grote hoogte komen ze hard aan. Nu is het de bedoeling dat we een stuk gaan zwemmen in deze prachtige en onwerkelijke omgeving. Het is net als de film Blue Lagoon , maar dan Green...Het water voelt heerlijk fris aan en na een poosje zwemmen komen we bij een nogal groot uitstekend rotsblok waar we vanaf kunnen springen. Makkelijk gezegd maar er zal eerst geklommen moeten worden. Nu is dat nooit mijn sterkste punt geweest dus na een dappere poging stop ik er maar mee. Ik ben nog geen meter omhoog gekomen. Niet alleen omdat ik de kracht niet heb maar ben veel te bang om te pletter te vallen op de rotsblokken onder mij. Teun had hier niet zo'n last van dus hij heeft natuurlijk wel de sprong gewaagd.

Na een poosje in het water gelegen te hebben en vooral genoten van de omgeving zijn we weer richting ons bootje gezwommen. Op de terugweg nog langs een man gereden die poppen maakt. Allemaal heel prachtig en natuurlijk te koop. Maar...verstandig als wij kunnen zijn ;-) hebben we niets gekocht. We hebben bedacht dat deze poppen aan onze muren geen goede plek kunnen krijgen en om ze te laten eindigen in een doos onder bed of op zolder ging ons te ver.

De rest van de dag hebben we, hoe vervelend we het ook vinden, bij het zwembad doorgebracht.
Morgen hebben we een treinreisdag naar Yogyakarta en zullen we op zoek naar de Borobudur.

Lieve lezers, de afgelopen dagen hebben we heel slecht of geen internetverbinding gehad. er zijn dus gen nieuwe foto's geplaatst. De eerdere foto's kun je vinden via onderstaande linkjes.

Link naar de foto's van Maleisie: http://1drv.ms/1OEhDPn
Link naar de foto's van Indonesie: http://1drv.ms/1Gm3Ons

Reageren
Vorige bericht » « Volgende bericht

Reacties (0)

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download